Γράφει ο Αθανάσιος Μπούνταλης
Χημικός-Ερευνητής
Με το 15ο Συνέδριό της, η ΝΔ καταγράφει ένα εντυπωσιακό επίτευγμα: κλείνει μισό αιώνα ως κόμμα εξουσίας, μετά από οκτώ αρχηγούς, τρεις εσωκομματικές εκλογές, επανειλημμένες ήττες, και αρκετές διαρροές στελεχών που ίδρυσαν νέα κόμματα.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βρίσκεται στα τάρταρα, αλλά μετά από δεκαετίες αμαρτημάτων: Αυριανισμός, mea culpa, Κοσκωτάς, «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους», Οτσαλάν. Και ποιος ξεχνά τον μοιραίο Γιωργάκη, από τα ζεϊμπέκικα το 2001 στο Καστελόριζο του 2010; Εκεί στα τάρταρα παραμένει ακόμα, με μια ηγεσία χωρίς όραμα ή ιδεολογία, που εγκατέλειψε την επωνυμία «ΠΑΣΟΚ®» για να γλιτώσει τα χρέη, αλλά που δεν ξέρει μέχρι και σήμερα, υπό την τρίτη επωνυμία (και ΑΦΜ), τίνος κληρονομιά να αποκηρύξει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ αποτελεσματικότερος στην κατάρρευση, θυμίζοντας το ρητό για την Αμερική, που την θέλει να μεταβαίνει από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς το ενδιάμεσο στάδιο του πολιτισμού. Έτσι κι αυτός, μεταβαίνει από την ασημαντότητα στην εξαφάνιση, με ένα συντομότατο ενδιάμεσο στάδιο σημασίας. Αξιωματική αντιπολίτευση το 2012, κυβέρνηση το 2015, αποσυνάγωγος το 2019, πολιτική σαπουνόπερα το 2023.
Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε κληρονομιά. Τουναντίον, η ανάμνησή του καθορίζει το πολιτικό μας σκηνικό.
Ποιος ξεχνά τον «ένα νόμο – ένα άρθρο», το δημοψήφισμα, τα capital control; Με γέρους να λιποθυμούν στα ΑΤΜ και τον «Γιάνη» να φωτογραφίζεται στο Paris Match; Ποιος ξεχνάει το ξέφραγο αμπέλι του 2015; Την κα Τασία και την φύση που «έδωσε λύση» γκρεμίζοντας τον φράχτη του Έβρου;
Τις Πρέσπες, με μια γραβάτα δώρο;
Ποιος ξεχνάει το Μάτι ή τον Πολακισμό;
Αυτή η «κληρονομιά» έτρεφε μέχρι και σήμερα την παντοδυναμία της ΝΔ. Με τους εκλογείς να συγχωρούν στον κ. Μητσοτάκη οποιοδήποτε λάθος ή μοιραία επιλογή, διακατεχόμενοι από μια φοβία: της «δεύτερης φοράς Αριστερά». Η πρώτη έφτασε…
Ακόμα και συντηρητικοί Δεξιοί, που αντιδρούσαν στον γάμο ομοφύλων ζευγαριών, επέρριπταν τις ευθύνες στον… Στέφανο Κασσελάκη, ωσάν να ήταν εκείνος Πρωθυπουργός, ωσάν να είχε σοβαρό πολιτικό βάρος ο εν διαλύσει ΣΥΡΙΖΑ και ωσάν να μην είχε ανακινήσει το θέμα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός από το 2021, όταν ο κ. Κασσελάκης δεν ήταν ούτε κουκκίδα στον πολιτικό χάρτη.
Ο φόβος της αστάθειας παραμένει ο μήνας που τρέφει τους δώδεκα για την ΝΔ.
Βεβαίως μέχρι πότε;
Αλλά τι είναι η σημερινή ΝΔ;
Μην είναι το gov.gr και οι ξένες γλώσσες του Προέδρου; Ποια ιδεολογία υιοθετεί;
Θα πρέπει πολύ σύντομα να ανατρέξουμε στα πεπραγμένα του Κυριάκου Μητσοτάκη γιατί το δέντρο το γνωρίζεις από τους καρπούς του. Εν προκειμένω, καρπούς διαχείρισης και ιδεολογίας.
Διαχείριση
Για όσους ψήφισαν με γνώμονα την διαφανή και σοβαρή διαχείριση, ας υπενθυμίσουμε ότι η ΝΔ είναι το κόμμα που:
Στο Μάτι απάντησε με τα Τέμπη, και στο νυχτερινό Συντονιστικό με μπάζωμα και μοντάζ.
Στην Μάνδρα απάντησε με την Θεσσαλία.
Στα τέσσερα κανάλια του Νίκου Παππά απάντησε με δεκάδες ΜΜΕ της λίστας Πέτσα.
Στον επιδοματικό κυκεώνα του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με market pass, fuel pass, food pass, free pass, youth pass.
Στο χάος του Μετρό Θεσσαλονίκης απάντησε με το χάος του flyover.
Χώρια ο βοναπαρτισμός του Μαξίμου, οι υποκλοπές, η αριστεία του «Σκοιλ Ελικικού», τα email των αποδήμων κλπ.
Και για να προλάβω τυχόν αντανακλαστικές αντιδράσεις…
Έστω κι έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να υπερέχει του Αλέξη Τσίπρα – όση αξία έχει μια σύγκριση με τόσο χαμηλό πήχυ. Είναι ικανότερος διαχειριστής, δεν μας κάνει ρεζίλι με τις γκάφες του στα διεθνή φόρα και έχει φέρει ένα κλίμα κανονικότητας.
Είναι όμως η σημερινή ΝΔ ένας «αντι-ΣΥΡΙΖΑ», ή απλώς ένας «ΣΥΡΙΖΑ 2.0», με upgrades και bug fixes;
Ιδεολογία
Κάποια μέτρα (κράτος «τεχνοκρατών», μείωση ΕΝΦΙΑ, κατάργηση ασύλου, ιδιωτικά Πανεπιστήμια, εδραίωση δημόσιας τάξης, εξοπλιστικά, φύλαξη συνόρων κλπ) θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι την καθιστούν έναν «αντι-ΣΥΡΙΖΑ».
Όμως η ΝΔ είχε και την φήμη ενός «Δεξιού» κόμματος, στο οποίο προσέφυγαν πολλοί συντηρητικοί ψηφοφόροι. Που όσο εκτιμούν την σοβαρότητα στην διαχείριση, άλλο τόσο απορρίπτουν ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», ανησυχούν από τον τουρκικό αναθεωρητισμό, την λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό.
Οι λεγόμενοι «Καραμανλικοί», «Σαμαρικοί», ή «λαϊκή Δεξιά», ίσως θυμούνται για την ΝΔ:
Δεν στήριξε ανοιχτά την Συμφωνία των Πρεσπών, έκανε ελάχιστα για να την εμποδίσει και σήμερα καθόλου δεν ελέγχει αν τηρείται.
Επιδιόρθωσε τον φράχτη του Έβρου, αλλά μόνον αφού ο Σουλτάνος έκανε ανοιχτή επίθεση, και ενώ την προηγουμένη τα ΜΑΤ έδερναν τους Χιώτες για να δεχθούν τις μόνιμες δομές φιλοξενίας.
Μίλησε για περιορισμό της λαθρομετανάστευσης αλλά προχώρησε στην νομιμοποίηση παρανόμως εισελθέντων πριν την τελευταία τριετία.
Παρήγγειλε Bellhara για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά πιάστηκε στον ύπνο με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, έκανε λειψό καθορισμό ΑΟΖ με την Αίγυπτο και καθόλου με την Κύπρο. Και ισχυρίζεται ότι, ως πράσινη Κυβέρνηση, δεν θέλει να κάνει το Αιγαίο «Κόλπο του Μεξικού» και ότι δεν ενδιαφέρεται για «μάχες του περασμένου αιώνα για υδρογονάνθρακες».
Παρήγγειλε τα Rafale και ονειρεύεται F-35, αλλά ξέπλυνε τον Ερντογάν με την διακήρυξη των Αθηνών, ώστε αυτός να μπορεί να λέει ότι τα βρήκε με την Αθήνα για να πάρει τα F-16.
Έστειλε Patriot στην Σαουδική Αραβία, όπλα στην Ουκρανία, οργανώνει επιχείρηση στην Ερυθρά Θάλασσα, αλλά δεν έχει ενιαίο αμυντικό δόγμα με την Κύπρο.
Αποκατέστησε τον δολοφονηθέντα Κωνσταντίνο Κατσίφα, αλλά συμμετέχει σε φιέστες με τον Ράμα ενώ σαπίζει στην φυλακή ο Φρέντης Μπελέρης.
Θέτει βέτο ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ λόγω Μπελέρη, αλλά οι ευρωβουλευτές της υπερψήφισαν Γνωμοδότηση που καταδικάζει την «καταχρηστική» χρήση των εθνικών βέτο.
Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ- «Προοδευτική Συμμαχία», και με το ΠΑΣΟΚ που ονειρεύεται μια «μεγάλη» ή «δημοκρατική» προοδευτική παράταξη, ο κ. Μητσοτάκης διακηρύττει urbi et orbi ότι η ΝΔ είναι «η πραγματική προοδευτική δύναμη», στα βήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ο Κ. Μητσοτάκης έχει ασπασθεί τον προοδευτισμό του ΣΥΡΙΖΑ, εποφθαλμιώντας το αντίστοιχο εκλογικό ακροατήριο – και ίσως κάποιον διεθνή θώκο μετά την Πρωθυπουργία. Η «Δεξιά» πτέρυγα της ΝΔ (Μ. Βορίδης, Α. Γεωργιάδης, Θ. Πλεύρης), εντάχθηκε στην προοδευτική ατζέντα έστω και δια… αποχής, ενώ στο τιμόνι είναι πλέον το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Όχι τυχαίως, στην πρόσφατη πολιτική ατζέντα κυριαρχούσε ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών και όχι το δημογραφικό ή η ΑΟΖ.
Αμφότεροι Μητσοτάκης και ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούν τους πολίτες πολιτισμικά υποκείμενα με ρίζες και αναφορές στο παρελθόν, αλλά ανέστιες και εναλλάξιμες οικονομικές μονάδες. Μπορούμε να ανατρέξουμε στον Ζαν Κλοντ Μισεά ή στον Τζορτζ Όργουελ για να ανιχνεύσουμε αυτόν τον «προοδευτικό οικονομισμό» στην κοινή μήτρα φιλελευθερισμού και Αριστεράς.
Όμως μπορούμε πιο ανάγλυφα να τον διακρίνουμε σε συγκεκριμένες επιλογές:
Στο πώς η Αστυνομία συνέλαβε ιερείς που έκαναν περιφορά εικόνας σε αγροτικό εν μέσω κορωνοϊού, ενώ την προηγουμένη ο κ. Μητσοτάκης χειροκροτούσε την Άλκηστι Πρωτοψάλτη… άδουσα επί νταλίκας έξωθεν του Μαξίμου.
Στο πώς προσεκλήθησαν στην συζήτηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών πανελληνίως άγνωστες οργανώσεις μηδαμινής αντιπροσωπευτικότητας, αλλά όχι η Εκκλησία. Προφανώς, η Εκκλησία δεν νομοθετεί, όπως το Κράτος δεν ιερολογεί, αλλά αυτή αγνοήθηκε έστω και ως… «Σύλλογος» που εκπροσωπεί μερικά εκατομμύρια «μελών».
Στο πώς ο κ. Μητσοτάκης πρότεινε την μετανάστευση ως συνταγή αντιμετώπισης του δημογραφικού, ωσάν οι ασφαλιστικές εισφορές να υπερτερούν του πολιτισμικού υποβάθρου. Ωσάν τα ξένα εργατικά χέρια να μην τα ακολουθεί και ένα κεφάλι.
Μάλλον, ο κ. Πρωθυπουργός θεωρεί ότι για τον ελληνικό λαό η Άλκηστις Πρωτοψάλτη έχει μεγαλύτερο πνευματικό βάρος από την Παναγία και οι ΜΚΟ είναι αντιπροσωπευτικότερες από την Εκκλησία. Και ότι οι Αλβανοί μετανάστες – στους οποίους ο κ. Μητσοτάκης αναφερόταν ως μετέχοντες της ημετέρας παιδείας λόγω επιτυχούς ενσωμάτωσής τους – είναι μονάδες εναλλάξιμες με σουνίτες του Πακιστάν ή του Αφγανιστάν.
Αυτούς τους τελευταίους τους ρώτησε αν ενδιαφέρονται να «μετάσχουν της ημετέρας παιδείας»;
Ο ίδιος σέβεται έστω και ελάχιστα αυτήν την «ημετέρα παιδεία», όταν ο Υπουργός Παιδείας (!) του, ο κ. Πιερρακάκης, ειρωνεύεται την «Βυζαντινή γραφειοκρατία», εκθέτοντας την εκκωφαντική του ημιμάθεια για την διοίκηση μιας υπερχιλιετούς Αυτοκρατορίας με παγκόσμια και διαχρονική ακτινοβολία; Βεβαίως υπάρχει μια ψυχαγωγική αξία στο να ειρωνεύεται η Δ’ Εθνική την Premier League…
Αν ο προοδευτισμός του Κωνσταντίνου Καραμανλή οριζόταν ως «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» στο οικονομικό πεδίο, «ανήκομεν εις την Δύσιν» στο γεωστρατηγικό και «η Κύπρος κείται μακράν» στο αμυντικό, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη τίθεται στο «ακραίο κέντρο» στο εθνικό και πολιτισμικό πεδίο. Μένει να αποδειχθεί αν αυτός είναι ο σωστός χώρος για μια χώρα που συνορεύει με Αλβανία, Τουρκία και Λιβύη, που είναι ο ευρωπαϊκός κυματοθραύστης των μεταναστευτικών ροών και που βρίσκεται σε κρίση υπογεννητικότητας και μετανάστευσης των νέων της. Ή αν απλώς ο κ. Μητσοτάκης εγγυάται έτσι την ομαλότερη και καλύτερα μανατζαρισμένη εξαφάνιση της Ελλάδας.
Ίσως οι συντηρητικοί εκλογικοί πρόσφυγες κατανοούν πλέον την ιδεολογική στροφή που έχει συντελεσθεί.
Ίσως να την έχει κατανοήσει και ο κ. Δένδιας που δήλωνε αφελώς το 2022 ότι «είμαστε συντηρητική κυβέρνηση», ή πιο προσφάτως ότι «το μπλε μένει μπλε». Ίσως πήρε το μήνυμα όταν υποχρεώθηκε να ανεβάσει την ομιλία του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Youtube, και καταγεγραμμένη από… κινητό. Και αν «κόπηκε» από τα επίσημα βίντεο του κόμματος, για τον Νίκο Φίλη (!) βρέθηκε χώρος.
Ο Οδυσσεάς Ελύτης είχε πει το 1958 ότι πάσχουμε «[α]πό μια μόνιμο, πλήρη, και κακοήθη ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας μας και του ήθους που χαρακτηρίζει τον βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολο του!».
Με το πλήθος των προσφάτων δημοσκοπήσεων, η πολιτική ηγεσία γνωρίζει με ακρίβεια τον βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού.
Καιρός είναι και για τον λαό...
