"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΛΑΓΝΟ ΝουΔο-ΠΑΣΟΚοΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: O καλός παππούλης!

Εργα και ημέρες του εκλιπόντος Β. Πριόβολου




Δεν εξεπλάγην, όταν άκουσα διάφορες ετερόκλητες προσωπικότητες να εκφράζουν τη θλίψη τους για τον θάνατο του κομμουνιστοσυμμορίτη Καπετάν Ερμή.  


Κλαυθμοί και οδυρμοί στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, της πολιτικής στέγης που ο ίδιος επέλεξε κατά την επιστροφή του από την εξορία το 1978, ώστε να εξαργυρώσει με τον καλύτερο τρόπο τη «συμβολή» του στην πατρίδα.

 
Αυτό που με εξέπληξε ήταν η σιγή του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίον όμως πρόλαβε ο ανιψιός του Κώστας Μπακογιάννης με ένα διθυραμβικό σχόλιο σε κοινωνικό δίκτυο, στο οποίο τον αποκαλεί «σύμβολο για την πίστη στις ιδέες και στο όραμα του καθένα μας». Ετσι απεκατεστάθη και η απότιση φόρου τιμής στην Αριστερά και στους αγώνες της από πλευράς του ισχυρότερου πολιτικού τζακιού στις μέρες μας.  


Η οργή, ωστόσο, για το σχόλιο του φερέλπιδος πρίγκιπος της δυναστείας των Μητσοτάκηδων ήταν μεγαλύτερη εντός των κόλπων της Νέας Δημοκρατίας.  


Γιατί υπάρχει πληθώρα νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν δείχνουν να συμμερίζονται αυτήν την ανοχή απέναντι στην Αριστερά και στους αιματηρούς «αγώνες» της. Εχουν βαρεθεί να βλέπουν να εκθειάζονται διάφοροι τέτοιοι αιωνόβιοι «παππούληδες», οι οποίοι στα νιάτα τους δεν υπήρξαν τίποτε άλλο παρά σφαγείς, βιαστές, πλιατσικολόγοι και προδότες. Προδότες, που πριν καν εκκενώσουν τη χώρα οι Γερμανοί, από τον Σεπτέμβριο του ’44 κιόλας, κατέσφαξαν χιλιάδες βασανισμένους και άοπλους Ελληνες.
 
Εκείνο όμως που ενόχλησε περισσότερο ήταν ο «δεύτερος γύρος» της δράσεως του εκλιπόντος καλού παππούλη. Διότι ο Βασίλειος Πριόβολος, αφού το 1981 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, διορίστηκε αντιπρόεδρος της Επιχειρήσεως Αστικών Συγκοινωνιών (ΕΑΣ). Ηταν η περίοδος που οι οδηγοί των λεωφορείων έβριζαν όποιον τολμούσε να τους κοιτάξει έστω και λίγο στραβά, οδηγούσαν με σαγιονάρα, τσιγάρο στο ένα χέρι και τον φραπέ στο άλλο και, φυσικά, είχαν καταργήσει κάθε έννοια συνεπείας, απεργώντας μάλιστα για ψύλλου πήδημα.


Αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση το ’90, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παππούς του προαναφερθέντος πρίγκιπος, κατήργησε τότε την ΕΑΣ, κάνοντας μια αποτελεσματική ιδιωτικοποίηση, με τους απολυμένους οδηγούς να έχουν τη δυνατότητα να εξαργυρώσουν την απόλυσή τους με ένα λεωφορείο. Ο καλός παππούλης τότε και ο αρχισυνδικαλιστής της ΕΑΣ Κολλάς έκαναν αντάρτικο, λιντσάριζαν και διαπόμπευαν τους «προδότες», κατεβάζοντάς τους από τα λεωφορεία και ξεβρακώνοντάς τους στη μέση του δρόμου.

 
Ε, και; Ο καλός παππούλης δεν πλήρωσε ποτέ και για τίποτε. 


Μη μου πει κανείς για την εξορία του στη Γιουγκοσλαβία και τη Ρουμανία. Μια χαρά πρέπει να πέρασε στους παραδείσους του οράματός του. 


«Εφυγε» τώρα και τον κλαίει σύσσωμη η πολιτική ελίτ της πατρίδος μας.  


Κι ύστερα κάποιοι επιμένουν ότι υπάρχει...


 ισχυρή Δεξιά σε αυτή τη χώρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: