Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ
Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης
Φιλελεύθερου Προβληματισμού
Ενδεχομένως ο τίτλος του άρθρου και να
ξενίζει λίγο καθώς οι περισσότεροι θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι ένα
ελεύθερο κράτος. Όμως επί της ουσίας τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Η χώρα βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια υπό τον ζυγό των κρατιστών καθώς
και υπό τον ζυγό των light ή Faux αλλά και των original κολεκτιβιστών.
Όλοι αυτοί (κρατιστές, light ή Faux και
original κολεκτιβιστές) με σημαία το ασαφές και απροσδιόριστο "γενικό
καλό" έχουν υφάνει ένα απίθανο σύμπλεγμα νόμων, διαδικασιών και
πρακτικών δια των οποίων έχουν υποδουλώσει την πατρίδα.
Η γνωστή και απίθανη υπερπαραγωγή νόμων
(εξαιρετική και μόνη παραγωγικότητα κρατιστών και κολεκτιβιστών), και
που οδηγούν σε αντιφατική πολυνομία, είναι ο πρώτος πυλώνας της
σκλαβιάς. Οι κανονισμοί επί κανονισμών συνοδευόμενοι από μια απειρία
εγκυκλίων είναι μια συμπληρωματική διάσταση της πολυνομίας. Η εξουσία
(κρατιστών και κολεκτιβιστών) υποδουλώνει τους πολίτες μιλώντας διαρκώς
για αδειοδοτήσεις και νομιμότητα οδηγώντας τους στη μέγγενη της
γραφειοκρατίας.
Ο δεύτερος δηλαδή πυλώνας της σκλαβιάς
στο Σοβιετικό Ελλαδιστάν είναι η ανίκητη γραφειοκρατία. Λαβυρινθώδεις
διαδικασίες για άδειες και προαπαιτούμενα καθιστούν τον πολίτη όμηρο
ακόμη και για πολύ απλά πράγματα. Πρωτίστως όμως καθιστούν όμηρο και
ευάλωτη την κάθε επιχείρηση στις "αγαθές" προθέσεις του κάθε
γραφειοκράτη που οχυρώνεται πίσω από τους "δίκαιους" νόμους, τις "ορθές"
εγκυκλίους και τους "αλάνθαστους" κανονισμούς Υπουργείων και Υπηρεσιών…
Ο τρίτος πυλώνας, για να είναι και
ευσταθές το σύστημα σκλαβιάς, είναι η ιδεολογία-"ηθική" (το σύστημα
αξιών) που έχουν ενσταλάξει με επιτυχία στην ελληνική κοινωνία. Ο
πυλώνας αυτός είναι και ο ισχυρότερος καθώς "νομιμοποιεί" στα "μυαλά"
και τον "ψυχισμό" των πολιτών τη σκλαβιά. Η σκλαβιά μάλιστα
παρουσιάζεται σαν προστασία του πολίτη. Πχ "δεν πρέπει το κράτος να
ελέγχει τη λειτουργία των τηλεοπτικών καναλιών; Ή την ποιότητα των
εστιατορίων;" ρωτούν για να δείξουν πως υπάρχουν για το "γενικό καλό".
Χονδρικά η ιδεολογία του σύγχρονου
Σοβιετικού Ελλαδιστάν μιλά για την απόλυτη χρησιμότητα και αναγκαιότητα
του κράτους που πρέπει να καθορίζει νομοθετικά τους μισθούς, να
σκαρφίζεται και να σκαρώνει οργανισμούς "κοινής ωφέλειας", να καθορίζει
τα της παιδείας και υγείας μέχρι κεραίας και να είναι πανταχού παρών.
Φυσικά οι "κοινωφελείς" οργανισμοί που
σκαρώνει είναι εν τέλει χρήσιμοι κυρίως για την νομενκλατούρα των
υποστηρικτών τους (κρατιστών και κολεκτιβιστών). Είναι δηλαδή οι
ψηφοφόροι τους που αποτελούν τη μεγάλη "κοινωνική" πλειοψηφία και που
ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις του σύγχρονου Σοβιετικού Ελλαδιστάν.
Όλα αυτά μαζί συγκροτούν ένα εκτενές,
ασαφές αλλά και πανίσχυρο νομικό, γραφειοκρατικό και ιδεολογικό πλέγμα
το οποίο προστατεύει και νομιμοποιεί κάθε κρατική αυθαιρεσία και κάθε
διαρπαγή πλούτου που άλλοι παράγουν. Με αυτό δηλαδή τον τρόπο το κράτος
της σκλαβιάς νομιμοποιεί και πραγματοποιεί τη ληστεία των πραγματικά
εργαζομένων για το "γενικό καλό".
Λίγο πιο πίσω από το "γενικό καλό" είναι
τα πιο χυδαία και αήθη συμφέροντα της υψηλής και χαμηλότερης κρατικής
νομενκλατούρας που δημεύει τον πλούτο για δικό της όφελος. Και ως
γνωστόν πραγματοποιεί τη μεταφορά πλούτου αποδίδοντας πολλαπλά προνόμια,
τιμές και προσόδους σε διάφορους υπουργούς, προέδρους οργανισμών,
γραμματείς, επιτροπές, σχεδιαστές, κλπ, κλπ,…. Και μην ξεχνιόμαστε, και
στις ΜΚΟ των "φιλανθρώπων" της κρατικά επιδοτούμενης αλληλεγγύης… προς
τους αναξιοπαθούντες…
inRead Advertisement by VIDADS since 2011
Οι πραγματικά εργαζόμενοι, οι παραγωγοί
πλούτου οι ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, βρίσκονται σε φοβερά μειονεκτική
θέση. Η αύξηση των πωλήσεων και των κερδών τους σημαίνει ψίχουλα γι’
αυτούς και τη μερίδα του λέοντος στους κρατιστές και κολεκτιβιστές… Το
νομικό πλαίσιο είναι απολύτως εις βάρος τους, η γραφειοκρατία εχθρική
και καταπιεστική, όσο δε για την ιδεολογία-"ηθική" ούτε λόγος να
γίνεται.
Εκεί (στον χώρο της ιδεολογίας-"ηθικής")
οι κρατιστές και οι light ή Faux και οι original κολεκτιβιστές έχουν
κυριαρχήσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Το δημόσιο είναι καθαγιασμένο, το
ιδιωτικό (όπως κατάφεραν να το ονομάσουν) αρπαγή έως εκμετάλλευση …
άλλωστε ενδιαφέρεται για το κέρδος… και το κέρδος είναι από ύποπτο έως
βρώμικο … το λέει και η ορθοδοξία…
Καθίσταται νομίζω σαφές το ότι η χώρα
βρίσκεται σε καθεστώς σκλαβιάς, με αφεντικά κατ’ αρχήν ένα σημαντικό
αριθμό ανθρώπων της πολιτικής ηγεσίας. Ο αριθμός αυτός μπορεί να μην
είναι και τόσο μεγάλος αλλά αποτελεί την ηγεσία της εξουσίας στο
Σοβιετικό Ελλαδιστάν. Λίγο παρακάτω είναι η πολυπληθής "κοινωνική
πλειοψηφία", την έχουν ονομάσει και "βαθύ ΠΑΣΟΚ" η οποία αντλεί διάφορα
επίσης προνόμια, τιμές και προσόδους από το κράτος και φυσικά στηρίζει
την άρχουσα "πολιτική ηγεσία".
Από κει και πέρα υπάρχει ο "λαός" ο
οποίος ελάχιστα αντιλαμβάνεται το τι πραγματικά συμβαίνει και μπορεί και
να ψηφίζει ή και να υποστηρίζει τους "κατακτητές".
Τέλος υπάρχουν και οι πραγματικά
εργαζόμενοι οι οποίοι νιώθουν απολύτως ανέστιοι πολιτικά. Αισθάνονται
ότι δεν τους εκφράζει τίποτα από όσα διατυπώνονται από το υπάρχον
πολιτικό προσωπικό. Είναι αυτοί που θα άκουγαν με χαρά και ελπίδα την
πρόταση ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ… Είναι αυτοί που
καταλαβαίνουν ότι το Ελληνικό Ντοβλέτι έχει στηθεί και λειτουργεί για να
εξυπηρετεί και να διασφαλίζει τα συμφέροντα της πολιτικής ηγεσίας και
της πολυπληθούς νομενκλατούρας που την υποστηρίζει…
Οι πραγματικά εργαζόμενοι, οι ΑΤΛΑΝΤΕΣ
όπως τους ονομάσαμε είναι σίγουρα ένα ποσοστό πάνω από 15% του συνόλου
των ψηφοφόρων. Δεν βρίσκουν όμως εκπροσώπηση διότι οι ιδέες της
ελευθερίας δεν εκφέρονται ώστε να δημιουργήσουν μια δυναμική. Και αυτό είναι το πρόβλημα.
Δηλαδή ακόμη και η διατύπωση του
συνθήματος, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, θα ακουγόταν ως
μια προοπτική γι’ αυτούς. Μια προοπτική που ουσιαστικά σημαίνει ότι δεν
θα έρχεται κανένα κράτος να τους παίρνει με το έτσι θέλω ό,τι παράγουν.
Και να τους το παίρνει νόμιμα και εν συνεχεία να τους κατηγορεί ως
μικροαστούς "λακέδες" ή ως αιμοδιψή καπιταλιστικά γουρούνια.
Αντιθέτως η προοπτική για μικρό κράτος,
χαμηλή φορολογία, απλοποίηση της νομοθεσίας, φιλικότητα στην
επιχειρηματικότητα αποτελεί μια προοπτική ελευθερίας την οποία θα ήταν
διαθέσιμοι να υιοθετήσουν και να στηρίζουν. Όμως προϋποτίθεται η εκφορά αυτών των "μαγικών" λέξεων που δυστυχώς δεν διατυπώνονται από κανένα μέρος του πολιτικού φάσματος.
Ως εκ τούτου στους ώμους, των πραγματικά
εργαζόμενων (των ΑΤΛΑΝΤΩΝ) πέφτει ένα επιπλέον βάρος:
Το βάρος να
δημιουργήσουν, αυτοί οι ίδιοι και κανένας άλλος, ένα μεγάλο φιλελεύθερο
κόμμα. Ένα κόμμα δηλαδή που δεν θα υπερασπίζεται μόνο το δικαίωμα να
παράγουν πλούτο αλλά και το δικαίωμα να τον κρατούν και να τον
διαχειρίζονται. Και είναι βέβαιο ότι θα τον διαχειρίζονται πολύ καλύτερα
από τον κάθε γραφειοκράτη που δεν "διοίκησε" ούτε περίπτερο και που
ισχυρίζεται ότι μπορεί να "διοικεί" τη χώρα επιτυχώς…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου