ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η αριστερά και το σύνδρομο της Κίρκης

Του Ανδρέα Μήλιου

Διδάκτορα του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτη

Στον ομηρικό μύθο η Κίρκη, αφού  πότισε με μαγικό βότανο τους συντρόφους του Οδυσσέα και τους μετέτρεψε σε χοίρους, πλάνεψε και τον ίδιο με τα ασυναγώνιστα κάλλη της και τον κρατούσε εγωιστικά κοντά της, απολαμβάνοντας τις ηδονές του ανδρισμού του,  στερώντας του για καιρό την επιστροφή στην πατρίδα και στην οικογένειά του.

Η φυσική, ψυχαναλυτική και φιλοσοφική αλληγορική ερμηνεία του μύθου  θέλει την Κίρκη αρπακτική πλανεύτρα και σύμβολο της σαρκικής ηδονής και απόλαυσης, τον Οδυσσέα αντιπρόσωπο της ανθρώπινης ψυχής που εκτίθεται σε επιθέσεις και δοκιμασίες, το μαγικό φίλτρο ως την πλάνη και την άγνοια που διακατέχει τις αδαείς ψυχές του πλήθους (= οι σύντροφοι του Οδυσσέα), οι οποίες, υπό την επίδραση της άμετρης επιθυμίας, υποκύπτουν στο πάθος της απόλαυσης.  


Η μορφή του Ερμή, τέλος, που έδωσε το αντίδοτο βότανο στον Οδυσσέα για να εξουδετερώσει τη δράση του μαγικού φίλτρου της Κίρκης, αντιπροσωπεύει τη φωνή της λογικής, η οποία είναι η μόνη που εξοπλίζει τον άνθρωπο με καθαρή σκέψη και συνδράμει καθοριστικά στην απελευθέρωσή του από τους φαύλους κύκλους στους οποίους αιχμαλωτίζεται. 

Επειδή οι μύθοι είναι αποθησαυρίσματα της ανθρώπινης εμπειρίας με διαχρονικά επίκαιρο χαρακτήρα και δεν εκφράζουν απλά κάποια αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά είναι εργαλεία που σμιλεύουν τη σκέψη και της δίνουν μορφή και, άρα, επιτρέπουν τροποποιήσεις των αλληγορικών  διαστάσεών τους, ας μου επιτρέψει ο Οδυσσέας να του δώσω στο παρόν κείμενο τον ρόλο της εξουσίας, αντί της ανθρώπινης ψυχής που δοκιμάζεται. 

Χρειάστηκαν μόνο τρία χρόνια αριστερής διακυβέρνησης για να αποδειχθεί ότι η Αριστερά ενσωμάτωσε στο γονίδιό της το σύνδρομο της Κίρκης. Πλέον είναι μια σύγχρονη Κίρκη. Μια αρπακτική πλανεύτρα που με εύηχη και εύπεπτη ιδεολογία και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις  πλάνεψε  το πλήθος, πείθοντάς το να της χαρίσει τα σκήπτρα της εξουσίας. Όμως, οι ηδυπαθείς χυμοί της εξουσίας αποδείχθηκαν πολύ σύντομα ιδιαίτερα εθιστικοί, με αποτέλεσμα να μετέρχεται πλέον κάθε μέσο για να συνεχίσει να τους απολαμβάνει. Για αυτόν τον νέο της ρόλο θυσίασε όλα τα όπλα της φαρέτρας της, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του ηθικού πλεονεκτήματος, για την κατοχή του οποίου είχε καταφέρει να πείσει αρκετές ρομαντικές και άσκεπτες ψυχές: συνεταιρίσθηκε  με την εθνολαϊκή δεξιά, διαστρέβλωσε τη λαϊκή εντολή στο δημοψήφισμα, υπέγραψε νέο οδυνηρό μνημόνιο, περιέκοψε συντάξεις, κατάσχεσε τραπεζικούς λογαριασμούς, έβγαλε σε πλειστηριασμό κατοικίες και έγινε, κατά δήλωση των ίδιων των δανειστών, η πιο υπάκουη μαριονέτα και ο πιο δουλικός βαστάζος τους.

Παρόλα αυτά, τρία χρόνια μετά, ενδύεται το ένδυμα της αθώας περιστεράς, διεκδικεί το αλάθητο του Πάπα και επιχειρεί να στείλει στην πυρά όλο το μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό, το οποίο φυσικά δεν είναι αναμάρτητο. 


Όμως, ο τρόπος άσκησης της εξουσίας είναι αλαζονικός, τυχοδιωκτικός, εκδικητικός και υποκριτικά δημοκρατικός. Το άγχος διατήρησης της εξουσίας είναι διαβρωτικό και ψυχοφθόρο και την ξεπερνάει. Γι’ αυτό και ανέδειξε σε πυρήνα της στρατηγικής της τη συλλήβδην σπίλωση, απαξίωση και  εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων, με γκαιμπελικές μεθόδους και σταλινικές πρακτικές. 


Για την υλοποίηση της στρατηγικής αυτής, μετέρχεται τιμωρητικές πρακτικές εναντίον της μετανεωτερικής αστικής υπόστασης, η οποία της επέτρεψε να ανέλθει στην εξουσία και συνεχίζει να την θρέφει. Στο βωμό των κλινικά νεκρών, μονόχρωμων  ιδεοληψιών της, καταστρατηγεί κάθε διαιική λογική, κατευθύνοντας ακόμα και τη Δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα να επικρίνεται για "αριστερόστροφο φασισμό" και "συμμοριακή" συμπεριφορά από τα αριστερά της και για πολιτική ανεντιμότητα και σκευωριακές πρακτικές από τα δεξιά της. 

Ωστόσο, το αυτί της αριστερής κυβέρνησης δεν ιδρώνει! Συνεχίζει ακάθεκτα με εμπαθή και επικοινωνιακά ερασιτεχνικό τρόπο την προσπάθεια αναστύλωσης του ηθικού πλεονεκτήματος, αυτής της ψευδαίσθησης και υποκριτικής απάτης που δεν κατείχε ποτέ, πιστεύοντας ότι αυτό θα της ξαναδώσει το διαβατήριο να συνεχίσει να καρπώνεται τα ελέη της εξουσίας.  


Όμως...


  ο λαός που τη μια στιγμή είναι καλόπιστος, ευκολόπιστος και επιεικής προς κάποιους, την άλλη γίνεται δύσπιστος και τιμωρητικός. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί την παροιμία: "Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα". 

Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ο λαός φαίνεται πως δεν θα δώσει δεύτερη ευκαιρία στους ανθρώπους που έχουν περιορισμένη αντιληπτική ικανότητα κατανόησης του σύγχρονου διεθνούς περιβάλλοντος  και πυρήνας της ιδεολογίας τους είναι η αντεκδίκηση και όχι η συνεργασία και η συναίνεση. 


Θα αναθέσει την εξουσία στις πολιτικές δυνάμεις, στο γονίδιό των οποίων συνυπάρχουν η συναίνεση,  η συνεργασία, ο σεβασμός του κράτους δικαίου και η φιλική προδιάθεση προς την επιχειρηματικότητα. 


Μόνο η εκπόνηση ενός εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου και η συνακόλουθη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα μας βγάλλει στο ξέφωτο. 


Όχι η σοσιαλιστικής κοπής επιδοματική πολιτική. Αυτή οδηγεί στη φτωχοποίηση. Ένα βλέμμα προς την πλευρά των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού είναι αρκετό για να πείσει και τους πλέον δύσπιστους.