Εννοείται ότι έχει αποπειραθεί να τον μιμηθεί πολλές φορές ο Μητσικώστας, αλλά το αποτέλεσμα δεν μπορεί καν να προσεγγίσει το πειραγμένο λογισμικό του πρωτοτύπου.
Μιλάμε για cut-up λογοτεχνία, για slam ποίηση, για performance art. Ο Γιώργος Μίνος μοιάζει πλέον να κατοικεί παρέα με τα Ελοχίμ και άλλες υπερβατικές οντότητες στην έβδομη διάσταση της (παοκτζίδικης) Υπερψυχής, εκεί όπου βλέπεις τα πάντα να συμβαίνουν έξω από σένα και τα περιγράφεις με την αντίστοιχη μέθεξη.
Για πολλά χρόνια αντιμετωπιζόταν από τους ιθύνοντες και τους προσκεκλημένους αθλητικών εκπομπών με μειδίαμα και συγκατάβαση, τον τελευταίο καιρό όμως όλο και κάποιος αγανακτεί και του τη λέει ευθέως ή πλαγίως, διακόπτοντας τη βασανιστικά μακρόσυρτη λιτανεία του υπέρ των γενναίων του Βορρά και ενάντια στο ανάλγητο κατεστημένο των Αθηνών.
Εκείνος δεν πτοείται. Ο προγραμματισμός του δεν του επιτρέπει να παρεκκλίνει από τη μεγάλη εικόνα. Ως γνωστόν, άλλωστε, «το παοκίζειν εστί φιλοσοφείν».
Ο Γιώργος Μίνος είναι κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο αλλόκοτο.
Μόνο σε τρολιές πέφτεις, εκτός από τη συμμετοχή του ως γκεστ σταρ στην προ διετίας θεατρική παράσταση του ΚΘΒΕ Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ και την είδηση ότι (επίσης προ διετίας) ο πρώην αμετανόητος εργένης και μπον-βιβέρ (ό,τι σημαίνει, τέλος πάντων, ο όρος στη γενέτειρά μου τη Σαλονίκη) κουκουλώθηκε τελικά και τέθηκε εκτός πίστας.
Ακόμα και η σελίδα του στο fb είναι ερμητικά κλειστή στους μη φίλους και μόνο η φωτογραφία προφίλ φαίνεται δημόσια (διακοπές κάπου, ημίγυμνος, αυστηρός, μαυρισμένος, με το σταυρουδάκι ν' αστράφτει στο λιοπύρι) κάτω από το όνομα «Γιωργος Μινος» (χωρίς τόνους και τέτοιες φλωριές).
Και η φωτογραφία εξωφύλλου είναι ένας μονόχρωμος σκούρος καμβάς, σαν να κατοικεί ο κάτοχός της σ' ένα καθαρτήριο ή σε μια οπαδική Κόλαση, όπως αυτή αποδίδεται στο ποίημα του Γιάννη Βαρβέρη «Κόκκινη Κάρτα»: «Κι οι φίλαθλοι, σε απόλυτη αμνησία/ μπερδεύουν τις ομάδες τους/ ζητωκραυγάζουν λάθος/ και φεύγουν πάντα κι όλοι / λυπημένοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου