Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι μία μαύρη περίοδος, όχι γιατί άλλα είπε και άλλα έκανε, όχι γιατί είναι ασυνάρτητη, όχι γιατί μας έχει ταράξει στους φόρους, αλλά γιατί αντιμετωπίζει τα εθνικά ζητήματα με τρόπο επικίνδυνο.
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Κάθε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής που έχει διαχειριστεί κινδυνεύει να μετατραπεί σε φιάσκο με ανυπολόγιστες συνέπειες για την δοκιμασμένη Ελλάδα. Πάμε να κάνουμε μία μικρή ανασκόπηση.
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Κάθε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής που έχει διαχειριστεί κινδυνεύει να μετατραπεί σε φιάσκο με ανυπολόγιστες συνέπειες για την δοκιμασμένη Ελλάδα. Πάμε να κάνουμε μία μικρή ανασκόπηση.
Σκοπιανό
Η ελληνική κυβέρνηση έτρεξε να προσπαθήσει να λύσει ένα θέμα που χρονίζει αντιμετωπίζοντάς το όχι εθνικά αλλά μικροπολιτικά.
Η αλλαγή ηγεσίας στα Σκόπια δημιούργησε ένα θετικό momentum για να αναθερμανθούν οι διαπραγματεύσεις για την ονομασία της γειτονικής χώρας. Ο διαλλακτικός Ζάεφ έκανε κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, όπως η μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων και έφερε τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Κοτζιά στην παγίδα που ήθελε.
Η κυβέρνηση προχώρησε μόνη της. Δεν φρόντισε να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς για την πορεία των διαπραγματεύσεων ευελπιστώντας πως σε ενδεχόμενη λύση να πιστωθεί στην ίδια η όποια επιτυχία.
Άφησε τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να διαλαλούν πως δεν θα ψηφίσουν οποιαδήποτε λύση θα περιλαμβάνει την χρήση του όρου «Μακεδονία» σε οποιαδήποτε μορφή δείχνοντας την εικόνα κυβέρνησης μειοψηφίας ή αν όχι, κυβέρνηση-ξέφραγο αμπέλι.
Επιτέθηκε βάναυσα κατά όσων εκφράζουν την άποψη πως δεν πρέπει τα Σκόπια να χρησιμοποιήσουν τον όρο «Μακεδονία». Είπε πως η Εκκλησία συμπλέει με την Χρυσή Αυγή, ενώ αγνόησε πως Εκκλησία και ΑΝΕΛ έχουν την ίδια άποψη.
Την ίδια ώρα ξαμόλησε τα στελέχη της σε πάνελ να λένε το επιχείρημα πως η Ελλάδα είναι η χαμένη της υπόθεσης γιατί 130 χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» καλλιεργώντας έτσι ένα κλίμα συμβιβασμού σαν η χώρα μας να είναι αυτή που βιάζεται για λύση…
Απαξίωσε την φωνή του λαού, με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα να χαρακτηρίζει τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ως «ετερόκλητο όχλο».
Κάπως έτσι φτάσαμε στο να εκφράζουν απόψεις γκρίζες και μυστήριες άτομα σαν τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη ο οποίος θέλει να «απομακεδονοποιηθούμε» μετονομάζοντας το αεροδρόμιο Μακεδονία σε αεροδρόμιο Νίκος Γκάλης…
Ελληνοτουρκικά
Μεγάλη πληγή το συγκεκριμένο ζήτημα. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την φιέστα του φωνάζοντας τον Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να χτίσει ο ίδιος ένα πιο διεθνές προφίλ. Τελικά αυτό που είδαμε ήταν:
Η άνευ προηγουμένου πρόκληση με τον Ταγίπ Ερντογάν να μιλά για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, για τουρκικές μειονότητες και να εκθέτει τον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας πως ο Έλληνες πρωθυπουργός του είχε υποσχεθεί πως θα εκδόσει τους Τούρκους αξιωματικούς που ήρθαν στην χώρα μας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Ο Ερντογάν τελικά με αυτοκρατορικό προφίλ, έφτασε στην Ξάνθη, δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα, προσέβαλε τον υφυπουργό, Γιάννη Αμανατίδη και χαρακτήρισε την μουσουλμανική μειονότητα ως «ομοεθνείς» του.
Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ο Πάνος Καμμένος...
Οι σχέσεις με την Τουρκία είναι τόσο καλές που από την μία οι πολιτικοί της γείτονος διαγωνίζονται λεκτικά για το ποιος θα πάρει περισσότερα νησιά από εμάς και από την άλλη ο Ταγίπ Ερντογάν, μιλά για δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, απειλώντας με επέμβαση όπως αυτήν στο Αφρίν της Συρίας.
Το φως πριν την σύγκρουση
Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες και κρίσιμες για το μέλλον της χώρας. Ο κόσμος το ξέρει και φάνηκε και από την συμμετοχή στα συλλαλητήρια. Συνειδητοποιούμε ξανά πως υπάρχουν κίνδυνοι πολύ μεγαλύτεροι από τα οικονομικά προβλήματα. Η χώρα είναι γονατισμένη και το πολιτικό της κεφάλαιο ανεπαρκές για να καλλιεργηθεί ελπίδα.
Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν από το Μέγαρο Μαξίμου πως βλέπουμε φως στο τούνελ και η Ελλάδα βρίσκεται πριν την έξοδο από την –κάθε είδους- κρίση, μάλλον μας θεωρούν μυωπικούς ή περιορισμένης ευθύνης, αφού το φως στην άκρη του τούνελ δεν είναι ο ήλιος, αλλά το τραίνο που έρχεται κατά πάνω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου