«Κερδίσαμε την κυβέρνηση. Μένει να κερδίσουμε την εξουσία». Πολύ πριν από την κ. Μπαζιάνα τη διατύπωση την είχε γράψει ο σύζυγός της στον πρόλογο του βιβλίου του Πάμπλο Ιγκλέσιας, ηγέτη του Podemos.
Ηταν το ηρωικό έτος 2015, η αύρα της ελπίδας ταξίδευε σαν τον Ερμή στη Μεσόγειο για να συνδέσει την Ελλάδα με την Ισπανία. Ή μάλλον μια εκδοχή της Ελλάδας που ήθελε να συνδεθεί με μιαν άλλη εκδοχή της Ισπανίας, ώστε και οι δύο μαζί να φτιάξουν μιαν άλλη εκδοχή της Ευρώπης.
Ηταν η εποχή της λενινιστικής ρητορικής, της φαλακρής οικονομίας, της εν γένει αγωνίας, η οποία εκ των υστέρων ονομάστηκε αυταπάτη.
Ο συγγραφέας του προλόγου ταξίδευε στη Ρωσία και την Κίνα για να αναζητήσει τρόπους να κερδίσει την εξουσία. Διότι μέχρι εκεί τού έκοβε.
Μόνον η έξοδος από την Ευρώπη και τους κανονισμούς της θα του επέτρεπε την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών.
Η Ευρώπη δεν άλλαξε, ή μάλλον άλλαξε προς την αντίθετη κατεύθυνση, το Podemos δεν κέρδισε καν την κυβέρνηση και ο λενινιστής εγκατέλειψε τις αυταπάτες του και αποφάσισε να οργανώσει την κατάληψη της εξουσίας ακολουθώντας τις συμβάσεις του κοινοβουλευτισμού. Realpolitik, που θα ’λεγε κι ο Φλαμπουράρης.
Ξεσκόνισε τις προκηρύξεις της λεγομένης και «Ανανεωτικής» Αριστεράς – τα παιδιά της που έχουν στελεχώσει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απόδειξη του θεωρήματος ότι «κάθε ανανέωση δεν είναι απαραιτήτως για καλό».
Τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά (και δυο τρομάρες), ώσπου έφτασε αυτό το κομβικό σημείο όπου η μοίρα χαμογελάει αφ’ υψηλού. Την εξουσία την κέρδιζε κάθε μέρα και περισσότερο, ώς τη λοταρία λέγεται πως έφτασαν, κοινώς αυτό που ζητούσε του ερχόταν, πλην όμως κινδύνευε να χάσει την κυβέρνηση. Μέχρι εκεί τού κόβει.
Και τι θα γίνουμε χωρίς κυβέρνηση;
Διότι οι άλλοι έχουν την κληρονομιά του ονόματός τους, και παραμένουν ισόβιες, σαν τους μητροπολίτες, εθνικές εφεδρείες. «Εμείς, θα μου πεις έχουμε το ηθικό πλεονέκτημα», είπε αφήνοντας γαλάζια δαχτυλίδια από το πούρο του.
«Και τι θα το κάνεις;» του απάντησε η σύζυγος, που άνοιξε την μπαλκονόπορτα διότι δεν αντέχει το πούρο. «Παλιά δεν κάπνιζες τέτοια», του έλεγε κάθε τόσο.
Η σύζυγος πνεύμα πρακτικό, γνωρίζοντας τα του οίκου της όσο κανένας άλλος, αποφάσισε να σώσει την οικογενειακή κληρονομιά.
Εβγαλε τα ασημένια καντελάμπρα, τα λινά και τις οργκάντζες και τα έδειξε.
Μίλησε για κατάληψη της εξουσίας, για κλάματα και οδυρμούς για οχτρούς και μπότες.
Με δυο λόγια...
φροντίζει για τη διάσωση της οικογενειακής περιουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου