"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


"ΗΘΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΩΝ" ΕΘΝΙΚΟΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΙΣΜΟΣ: Θύμα της "εξυπνάδας" του

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ


Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φυσιογνωμία τα λέει όλα για έναν άνθρωπο. Τέτοια είναι η περίπτωση του υπουργού Γιάννη Μουζάλα: δείχνει αξιολύπητος, και είναι πράγματι αξιολύπητος. 


Για όσους δεν το είχαν καταλάβει μέχρι τώρα, η συνέντευξή του στις «Ιστορίες» του ΣΚΑΪ ήλθε να το επιβεβαιώσει. Αυτό που καθιστά αξιολύπητο τον κ. Μουζάλα είναι η διαπίστωση ότι η σχέση του με την εξουσία τον έχει τελείως διαφθείρει ηθικά.


Η μετάλλαξη προκαλεί κατάπληξη, επειδή ο Μουζάλας δεν ήταν ποτέ ένας αριβίστας επαναστάτης του καφενείου, όπως διάφοροι άλλοι στην κυβέρνηση. Ηταν ένας σοβαρός γιατρός: ασκούσε το ιατρικό επάγγελμα με επίγνωση της κοινωνικής ευθύνης του και, ως μέλος των «Γιατρών του Κόσμου», είχε μετάσχει σε περισσότερες από 25 αποστολές της οργάνωσης σε Ασία και Αφρική. Ο Μουζάλας, δηλαδή, κάτι είχε προσφέρει με τα έργα της ζωής του στην υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων· και αυτό το κάτι τού το αναγνώριζες και το σεβόσουν


Είναι η αντίθεση με το παρελθόν του, λοιπόν, αυτό που σήμερα κάνει αξιολύπητο το θέαμα ενός Μουζάλα, όπως τον είδαμε στη συνέντευξη, να προσπαθεί να δικαιολογήσει την υπογραφή, που έβαλε για λογαριασμό της κυβέρνησης, στην έφεση κατά της απόφασης με την οποία χορηγήθηκε άσυλο στον έναν από τη γνωστή υπόθεση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών.


Ειδικά αυτός θα έπρεπε να ντρέπεται για το επιχείρημά του ότι «υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι πρόκειται για πραξικοπηματίες»· και μάλιστα όταν σπεύδει την επόμενη στιγμή να επισημάνει τη δήθεν αντικειμενικότητά του, προσθέτοντας: «Βλέπετε, εγώ δεν λέω ότι είναι πραξικοπηματίες».


Δεν το λέει, είναι αλήθεια· μάλλον όμως το πιστεύει, βάσει του τρόπου με τον οποίον ενεργεί. Οι «βάσιμες ενδείξεις» δεν είναι αποδείξεις και, δυστυχώς, ο κ. Μουζάλας δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται την κρίσιμη διαφορά, καθώς, προχωρώντας παρακάτω στη συνέντευξη, εξηγεί ότι «η έφεση έγινε και επειδή, όσον αφορά εμένα που την υπέγραψα, θα ήθελα να είμαι βέβαιος ότι η χώρα μου δεν δίνει άσυλο σε πραξικοπηματίες. Επομένως, θα ήθελα μία τελική απόφαση για το αν αυτοί οι άνθρωποι συμμετείχαν σε πραξικόπημα ή όχι».
Να το μεταφράσω, γιατί ο κ. Μουζάλας έχει την τάση να μπερδεύει τα πάντα: Αμφισβητούμε ως κυβέρνηση την απόφαση που χορηγεί άσυλο στον Τούρκο φυγάδα, ως εκ τούτου στέλνουμε ξανά την υπόθεση στη Δικαιοσύνη, σε ανώτερη βαθμίδα, επειδή θέλουμε να είμαστε βέβαιοι ότι η χώρα δεν δίνει άσυλο σε πραξικοπηματίες. Με άλλα λόγια, και αποφασίζει μόνος του ο κ. Μουζάλας ότι οι οκτώ είναι πραξικοπηματίες και περιμένει μια απόφαση από τη Δικαιοσύνη, την οποία όμως εκείνη δεν μπορεί να δώσει. Διότι η ελληνική Δικαιοσύνη, συνεπώς και το Διοικητικό Εφετείο, κρίνει το δικαίωμα των συγκεκριμένων ανθρώπων στη χορήγηση ασύλου, όχι αν διέπραξαν τα αδικήματα για τα οποία τους κατηγορούν στην Τουρκία. Ο κ. Μουζάλας δεν το κατανοεί αυτό και περιμένει μια «τελική απόφαση».


Μήπως όμως εννοεί να δικαστούν οι οκτώ εδώ, στην Ελλάδα, για τις πράξεις τους στην Τουρκία; 


Διότι και αυτό ακούγεται τελευταία – βέβαια, από ανεύθυνα πρόσωπα, κυρίως υπουργούς.  


Ούτε αυτό γίνεται, διότι έχει ήδη ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον των οκτώ στην Τουρκία· εφόσον αυτό έχει ήδη συμβεί σε μια χώρα, δεν μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη.  


Αλλά και αν συνέβαινε, αν η κυβέρνηση πράγματι σκέπτεται να στήσει εδώ μια τέτοια παράσταση, θα υποχρεωθεί να την κατεβάσει από το διεθνές ρεζιλίκι. Μια τέτοια δίκη θα είναι πρώτη είδηση στο CNN και το BBC, τα διεθνή δίκτυα θα εγκαταστήσουν εδώ τα συνεργεία τους για να δει όλος ο κόσμος την Ελλάδα να γίνεται Βενεζουέλα για το χατίρι της Τουρκίας του Ερντογάν.


Ο κ. Μουζάλας καταντά να λέει τέτοιες αξιοθρήνητες χαζομάρες, επειδή προσπαθεί με αυτές να κρύψει την πραγματική αιτία της κυβερνητικής στάσης στο ζήτημα των οκτώ Τούρκων φυγάδων. Ισα ίσα που το υπαινίσσεται, εν παρόδω και πάντα με τη χαρακτηριστική σαφήνεια του λόγου του: «Κατά την άποψή μας, αυτό δημιουργεί –είναι γνωστό αυτό– ένα πρόβλημα με τη γείτονα χώρα».


 Δεν τολμάει να πει ότι η κυβέρνηση έχει πεισθεί ότι αυτό το «πρόβλημα» είναι τόσο σοβαρό για τον Ερντογάν, ώστε εν προκειμένω η εθνική ασφάλεια να υπερτερεί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι περί αυτού πρόκειται· και αν το έλεγε θα εκτιμούσα τουλάχιστον την ειλικρίνεια. Προτιμά όμως να εκστομίζει μπαρούφες, περιτυλιγμένες με κλάψα – προς την οποία έχει μια φυσική ροπή.


Υπάρχει πάντως και μια άλλη αντίληψη του εθνικού συμφέροντος, πέραν της κυβερνητικής που προκρίνει τη σταθερότητα των σχέσεων με την Τουρκία του Ερντογάν. Είναι εκείνη η αντίληψη που...

 ταυτίζει το μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον με τη διατήρηση και την εμπέδωση στη χώρα μας του κράτους δικαίου.  


Είναι η αντίληψη που θα περίμενε κανείς να έχει ο κ. Μουζάλας. Προτού, φυσικά, γευθεί την κυβερνητική εξουσία – έστω και αυτή την περιορισμένη εξουσία που προσφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα και η οποία στενοχωρεί τόσο πολύ την κ. Μπέττυ του πρωθυπουργού.


  Το μόνο ελαφρυντικό που αναγνωρίζω στον κ. Μουζάλα, για τη διαφθορά που υπέστη, είναι η εξυπνάδα του. Μετά τη συνέντευξη που παρακολούθησα, δεν μου μένει καμία αμφιβολία ότι η εξυπνάδα του ήταν η αιτία της καταστροφής του – δυστυχώς, δεν ήταν αρκετή για να τον προστατεύσει.


ΥΓ.: Πολύ χαριτωμένη η ομολογία ότι «βιώνει ακτιβιστικά» το υπουργιλίκι. Ετσι εξηγείται λοιπόν το μπάχαλο…

Δεν υπάρχουν σχόλια: