"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΤΣΟΓΛΑΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: "Τα δικά μας παιδιά"




Η έκφραση είχε συνδεθεί με ρουσφετολογικούς διορισμούς στο παρελθόν. Και προφανώς είτε αφορούσε κάποτε "πράσινα" είτε "γαλάζια" παιδιά εκπροσωπούσε μία κατακριτέα πολιτική.



Πλέον όμως αποκτά μία άλλη διάσταση. "Τα δικά μας παιδιά" αποκαλούν πλέον ορισμένα κυβερνητικά στελέχη αναρχικές ομάδες.  


Και ακούστηκε από ποιον;  


Από τον θεωρητικά πιο μετριοπαθή από τα κυβερνητικά στελέχη, τον αντιπρόεδρο Γιάννη Δραγασάκη.  


Είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν φορές που η ψύχραιμη αντίδραση σε μία διαμαρτυρία νέων ανθρώπων, είτε αναρχικών, είτε αντιεξουσιαστών, είτε μέλη συλλογικοτήτων ή ότι άλλο, μπορεί να οδηγήσει σε εκτόνωση χωρίς μεγαλύτερα προβλήματα. Άλλο όμως η ψυχραιμία, άλλο το κανάκεμα... 



Γιατί αυτό που κάνουν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη υπερβαίνει τα όρια της ψύχραιμης και μετριοπαθούς αντιμετώπισης και φτάνει στο όριο της κατανόησης, της αποδοχής, του κανακέματος. Είναι σα να προσπαθούν μέσα από το κλείσιμο του ματιού στους... οργισμένους αναρχικούς να προσπαθούν να ξορκίσουν την πολιτική τους αλλοτρίωση και κολοτούμπα. Σα να θέλουν να εξωραϊστούν για τα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα που έχουν θεσπίσει, τα πιο σκληρά και επίπονα από όλες τις μέχρι στιγμής "μνημονιακές" κυβερνήσεις. Σαν να προσπαθούν να δείξουν ότι διαθέτουν αντισυστημική ευαισθησία εκείνοι που φέρνουν προς ψήφιση τους νόμους που σφραγίζουν το τέλος των βασικότερων κατακτήσεων των εργασιακών και συνδικαλιστικών αγώνων δεκαετιών. 



Είτε όμως γιατί έχουν μία συγκεκριμένη επικοινωνιακή στρατηγική προς τα αριστερά τους, εκεί όπου οι ίδιοι θεωρούν ότι έχουν το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα, είτε γιατί έτσι πιστεύουν και νιώθουν πίσω από τους φιλοευρωπαϊκούς και φιλοθεσμικούς μανδύες, καθώς όταν υπάρχει η ευκαιρία οι μάσκες πέφτουν, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κανακεύουν τις πιο ακραίες ομάδες. Χωρίς ίσως να αντιλαμβάνονται ότι έτσι, στο τέλος, προκαλείται για τους ίδιους ακόμη μεγαλύτερη πολιτική ζημία. Χωρίς να περιχαρακώνουν τίποτε στα... αριστερά τους, εκεί όπου είναι αλήθεια ότι έχουν προκαλέσει μεγάλες απογοητεύσεις, χάνουν ακόμη μεγαλύτερο έδαφος από τα... δεξιά τους. 



Και εκείνο που δεν δείχνουν να κατανοούν, είναι ότι...
 το "κανάκεμα" οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη ασυδοσία. Ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο όσους έχουν αίμα που βράζει, καθώς νιώθουν σχετικά ασφαλέστεροι. 


Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, δεν συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι για παράδειγμα στα Εξάρχεια πρέπει να γίνει κάθαρση. Η βία γεννά βία. Δεν μπορεί να υποστηρίζει κάθαρση ένας δημοκρατικός πολίτης. Δεν γίνεται κάθαρση σε ανθρώπους. Αλίμονο... Άλλωστε για να μπορέσει κανείς να αμβλύνει το πρόβλημα θα πρέπει να κατανοήσει το γιατί και το τι είδους άνθρωποι και για ποιον λόγο οδηγούνται σε παραβατικές συμπεριφορές. Η οργανωμένη δημοκρατική κοινωνία πρέπει να κατανοεί, να αναζητεί λύσεις και διάλογο, να νουθετεί. Όχι να κάνει... επιχειρήσεις κάθαρσης... 



Ωστόσο, από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να ευνοεί και να κλείνει τα μάτια στον κακώς εννοούμενο δήθεν ακτιβισμό. Ακτιβιστές είναι για παράδειγμα τα μέλη της Greenpeace. Για δείτε όμως τη μεγάλη διαφορά από τις δικές τους στοχευμένες δράσεις, ακόμη και τις πιο ακραίες, σε σχέση με τις αποκαλούμενες ακτιβιστικές δράσεις που θυμίζουν περισσότερο καβγά και τσαμπουκά, παρά δομημένη διαμαρτυρία... Κάπου θα πρέπει να βρεθεί μία λύση, γιατί δεν είναι δύσκολο κάποια στιγμή να χαθεί ο έλεγχος... Η κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: