"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΠΑΣΟΚογενες κεντροαριστερό ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: «Ολοι ΠΑΣΟΚ είμαστε» - Ο αφορισμός επέστρεψε σαν τύψη

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ


Σε αυτή τη χώρα «όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε». Το είχε πει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο Σταύρος Θεοδωράκης στο πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για τον νέο φορέα.  

Ο αφορισμός επέστρεψε σαν τύψη μέσα από την κάλπη της Κυριακής, αποξηραμένος από κάθε στάλα ειρωνικού χιούμορ: Ολοι ΠΑΣΟΚ.


Η συμβατική πρόβλεψη πριν από τις εκλογές έλεγε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η προσέλευση, τόσο θα ευνοούνταν υποψηφιότητες όπως του Θεοδωράκη και του Καμίνη, που δεν βασίζονταν σε «μηχανισμούς». Η διάψευση αυτής της πρόβλεψης δεν θα ήταν τόσο συντριπτική, αν δεν είχαν κινητοποιηθεί κοιμώμενοι πασοκογενείς ψηφοφόροι, που είχαν μεταναστεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ ή στην αποχή. Το περίπου 75% που ψήφισε πασοκικά μόνο σαν κύμα παλιννόστησης μπορεί να εξηγηθεί.


Ο νόστος είναι το πρώτο συστατικό της νοσταλγίας. Οι αφυπνιζόμενες πασοκικές συνειδήσεις ήταν λογικό ότι θα ζητούσαν πρωτίστως την ανασύσταση της πολιτικής τους πατρίδας. Η επιθυμία που τις κινητοποίησε ήταν η ενότητα του χώρου, όχι η αλλαγή. Ψήφισαν για ένα φορέα πρωτίστως ενιαίο, και δευτερευόντως νέο.


Επικεφαλής ενός κομματικού πειράματος που είχε ως καθοδηγητικό πρόταγμα τον νηφάλιο αντισυστημισμό απέναντι στις παλαιές δυνάμεις, ο Θεοδωράκης δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στο αίτημα της κεντροαριστερής αναγέννησης. Προεκλογικά, αποτασσόταν ακόμη και τον ίδιο τον «κεντροαριστερό» χαρακτήρα της προσπάθειας, χωρίς όμως να ανοίξει μέτωπο με το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά. Αντιθέτως, έδωσε την εντύπωση ότι έχει έρθει μαζί της σε κάποιου είδους διευθέτηση, κυρίως στη διατήρηση των κοινοβουλευτικών ομάδων.


Ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε αντιπασόκ, ο επικεφαλής του Ποταμιού έδωσε, πάντως, στο εγχείρημα την υπεραξία της ιστορικά πρωτότυπης σύμπραξης δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων. Χωρίς τις εκτός ΠΑΣΟΚ δυνάμεις –χωρίς τη συμμετοχή του Ποταμιού και του Καμίνη και χωρίς τα θεσμικά εχέγγυα του Αλιβιζάτου– δεν θα γινόταν σήμερα καν λόγος για ανάδυση του «χώρου».


Το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορεί να διατηρηθεί το πολιτικό κεφάλαιο που δημιούργησε στιγμιαία –ηφαιστειωδώς– η αθρόα συμμετοχή.  


Μπορεί ο κυοφορούμενος «φορέας» να διατηρήσει την ποικιλία του «χώρου», χωρίς να εκφυλιστεί σε μια απόπειρα του ΠΑΣΟΚ να κλωνοποιήσει καλλωπισμένο τον εαυτό του; 


Είναι ένα ερώτημα που θα κριθεί κυρίως από τη θέση στην οποία θα βρεθούν οι δύο ηττημένοι του πρώτου γύρου. Από τη βούληση των ίδιων να ενσωματωθούν. Και από την ικανότητα των άλλων να τους ενσωματώσουν.


Το συμπέρασμα, πάντως, είναι ότι...

 οι εκτός ΠΑΣΟΚ μπορεί να εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα της Κεντροαριστεράς, αλλά δεν της δίνουν πρόσβαση στη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ.


  Για τον νόστο από τον ΣΥΡΙΖΑ απαιτείται ο βαρκάρης να μυρίζει ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: