Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
Στην αρχή ήταν οι συνεντεύξεις, στη συνέχεια ήρθε το
βιβλίο, σε λίγο καιρό θα πάμε και στον κινηματογράφο να δούμε σε ταινία
όσα συνέβησαν το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Κάπου εκεί θα τελειώσει και το
σίριαλ Βαρουφάκη.
Σε μια σκοτεινή αίθουσα θα παιχτεί το τελευταίο
επεισόδιο για όσα εκτυλίχθηκαν εκείνη τη σκοτεινή για τη χώρα περίοδο.
Ο ΓΙΑΝΗΣ Βαρουφάκης
όχι μόνο εξακολουθεί να δηλώνει αμετανόητος, αλλά συνεχίζει να επιμένει
πως αν η Ελλάδα είχε τζογάρει τα ρέστα της στον τελευταίο γύρο, τότε θα
είχε απελευθερωθεί από τα μνημόνια. «Η ρήξη δεν θα ερχόταν αν ήμασταν
αποφασισμένοι να την κάνουμε», είπε προχθές στην παρουσίαση του βιβλίου
του.
Μια ατάκα που δείχνει «ψαγμένη», αλλά στην ουσία δεν διαφέρει και
πολύ από το βλακώδες ερώτημα αν πονάει ο τοίχος όταν βαράμε το κεφάλι
μας.
ΓΙΑΤΙ αυτό ακριβώς συνέβη το πρώτο εξάμηνο
του 2015. Oταν όλος ο πλανήτης μάς έδειχνε τη χρεοκοπία της χώρας, εμείς
κοιτάζαμε το δάχτυλο των μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν εστίασε στους
λόγους της χρεοκοπίας, ούτε ακόμα ενδιαφέρεται να μεταρρυθμίσει τις
παθογένειες που την προκάλεσαν. Πίστεψαν ότι αν τζογάρουν εκβιάζοντας με
ντόμινο την Ευρώπη, τότε το χρέος θα διαγραφόταν και θα είχαν τη
δυνατότητα να επιστρέψουν στις παροχές των περασμένων δεκαετιών. Ο
κόσμος θα τους αποθέωνε, θα χόρευε στις πλατείες και θα έμεναν στην
εξουσία για δεκαετίες.
Ο ΓΙΑΝΗΣ Βαρουφάκης έχει
δίκιο πως δεν ήταν μια αυταπάτη όπως ισχυρίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας, για
να αποποιηθεί τις ευθύνες του. Προφανώς επρόκειτο για απλή και καθαρή
καταστροφική βλακεία. Περίπου όπως το περιγράφει και ο τίτλος του
βιβλίου «Ανίκητοι ηττημένοι». Η βλακεία είναι πάντοτε ανίκητη. Ηττημένοι
ήταν οι πολίτες που εξαπατήθηκαν και μαζί τους όλη η χώρα.
ΚΑΙ η
ευθύνη δεν ανήκει στον Βαρουφάκη. Εκείνος απλά επιχείρησε να εφαρμόσει
το σχέδιό του. Το αστείο σχέδιό του, όμως, είχε την έγκριση του Αλέξη
Τσίπρα και των συντρόφων του. Ο πρωθυπουργός το είχε εγκρίνει γιατί
θεωρούσε ότι με αυτό το σχέδιο θα παρέμενε στην εξουσία. Οταν διαπίστωσε
πως και με τα μνημόνια μπορεί να γαντζωθεί στο Μαξίμου, τότε επέλεξε τη
λιγότερο καταστροφική διαδρομή. Αλλωστε η ευκολία που αλλάζει θέσεις ο
Αλέξης Τσίπρας είναι σοκαριστική. ΕΝΦΙΑ, μειώσεις συντάξεων, μειώσεις
μισθών, αυξήσεις φόρων, ιδιωτικοποιήσεις, Πούτιν, Ομπάμα – Τραμπ,
Μέρκελ, Μελανσόν – Μακρόν, για όλους και για όλα άλλα έχει πει και άλλα
στο τέλος κάνει.
ΟΣΑ συνέβησαν το 2015 σίγουρα...
δεν είναι περσινά ξινά σταφύλια. Θα μας ακολουθούν για πολλά χρόνια
συνοδευόμενα με έναν βαρύ λογαριασμό.
Τουλάχιστον, όμως, μπορεί να
υπάρξει ένα τεράστιο κέρδος από τη συνειδητοποίηση της καταστροφής. Να
μην εξαπατηθούν ξανά οι πολίτες από «εύκολες» λύσεις, να μην υπάρξει
ξανά διχασμός, να συντριβεί ο λαϊκισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου