"Φοβερή" η ιδέα των γαλάζιων
φοιτητοπατέρων της ΔΑΠ να επικαλεστούν τον Κάρολο Μαρξ για να
δικαιολογήσουν τους 106 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Πάτρας που έκαναν
"ξεπατηκωσούρα" την ίδια εργασία (καταβάλλοντας φυσικά και το ανάλογο
τίμημα...).
"Κάθε σημαντικό γεγονός στη σύγχρονη εποχή", γράφει με
στόμφο ο συνδικαλιστής φοιτητής, "εξελίσσεται σαν φθηνή αντιγραφή του
ιστορικού παρελθόντος".
Υποθέτω ούτε στον ύπνο του δεν θα είχε φανταστεί
ο Γερμανός φιλόσοφος ότι τα γραπτά του θα χρησίμευαν για να
δικαιολογηθεί η αντιγραφή στις εξετάσεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο,
αλλά υπάρχει εξήγηση.
Η άλλη επιλογή των γαλάζιων φοιτητών θα ήταν να
επικαλεστούν τον Θανάση Βέγγο από τον "Ηλία του 16ου". Όταν καλεί τον
κατηγορούμενο για κλοπή να απολογηθεί, εξηγώντας όμως και τη μεγάλη του
ανάγκη. "Και είναι και η μανούλα σου άρρωστη;" τον ρωτάει ο Βέγγος, με
τον κατηγορούμενο να συγκατανεύει...
Γιατί αυτή είναι η κατάληξη της
περίφημης ανακοίνωσης της ΔΑΠ που εξόργισε και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Επιείκεια στην παρανομία λόγω οικονομικής στενότητας, ζητούν οι γαλάζιοι
συνδικαλιστές για τους αντιγραφείς φοιτητές. Γιατί η απόφαση του
αποκλεισμού απο τις εξετάσεις που επέβαλαν οι καθηγητές, "σημαίνει ότι
κάποιοι φοιτητές δεν θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στην
εξεταστική του Σεπτεμβρίου... γεγονός που σημαίνει ότι θα επωμιστούν τα
σκληρά, στις μέρες μας, έξοδα διαβίωσής τους", γράφει η ανακοίνωση της
ΔΑΠ. Και ειναι άρρωστη και η μανούλα τους...
Το ίδιο "ανθρωπιστικό επιχείρημα"
ακούστηκε και στη σύγκλητο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας για
τη σκανδαλώδη και παράνομη απόφαση των μελών του να εγγράψουν κατ'
εξαίρεση και χωρίς καταβολή διδάκτρων τα παιδιά δύο καθηγητών σε
μεταπτυχιακό προγράμμα. Ένα προγράμμα ("Επιστήμες της Αγωγής, δίγλωσση
ειδική αγωγή 2017-2018") για το οποίο οι αιτήσεις αγγίζουν τις 1.000 για
35-50 θέσεις, το δε κόστος για κάθε φοιτητή αγγίζει τα 2.950 ευρώ. Τα
δύο παιδιά όμως θα φοιτούσαν και κατ' εξαίρεση και "τζάμπα", γιατί η ζωή
(των γονιών-καθηγητών) στη Φλώρινα και την Κοζάνη, αναφέρει η
σύγκλητος, είναι πλέον πολύ ακριβή... Και είναι άρρωστη και η μανούλα
τους...
Στη μια περίπτωση, οι φοιτητοπατέρες
έρχονται να δικαιολογήσουν μια σκαστή παρανομία. Ψήφους μαζεύουν τα
παιδιά. Μια καλή εισαγωγή στην πολιτική (πιθανώς αργότερα) καριέρα τους.
Στην άλλη περίπτωση, οι καθηγητές ψηφίζουν μια σκαστή παρανομία. Για τα
δικά μας (δικά τους) παιδιά.
Και στις δυο περιπτώσεις το άλλοθι είναι η
οικονομική κρίση και η "κοινωνική αλληλεγγύη". Πώς να πεις "όχι" σε
ευαίσθητα κοινωνικά αιτήματα;
Ακομα πιο θλιβερό όμως είναι το
συμπέρασμα για...
Οι φοιτητές της Πάτρας δεν αγωνίζονται να μάθουν, να διαβάσουν, να
ανοίξουν τους ορίζοντες τους, να αποκτήσουν προσόντα και γνώσεις που θα
τους χρησιμεύσουν στη ζωή και στη μελλοντική τους δουλειά. Το πτυχίο
θέλουν. Όσο πιο γρήγορα (και άκοπα) γίνεται. Γιατί αυτο θα τους ανοίξει
την πόρτα του Δημοσίου.
Τα ίδια και στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής
Μακεδονίας. Η "διά ψήφου απάτη" (σε βάρος των άλλων υποψηφίων
μεταπτυχιακών φοιτητών και όλων των φορολογουμένων που πληρώνουν για
τη λειτουργία του πανεπιστημίου) έγινε γιατί το μεταπτυχιακό είναι
περιζήτητο. Δίνει τη δυνατότητα επιπλέον μοριοδότησης στους
εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής και εγγραφή τους σε ξεχωριστό πίνακα
προσλήψεων. Προσλήψεων στο Δημόσιο φυσικά...
Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη στην
Ελλάδα. Ένα πτυχίο που θα ανοίξει την πόρτα του διορισμού στο Δημόσιο.
Η
ιδέα να αποκτήσει κάποιος προσόντα για να πετύχει στην ελεύθερη
οικονομία, είναι μια άποψη περιθωριακή. Κάτι σαν τη χολέρα του Καρανίκα.
Γι' αυτό και οι σχολές με τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι αυτές που σε
οδηγούν στο Δημόσιο. Η καλή δουλειά είναι η δουλειά στο Δημόσιο.
Και η άλλη όψη της άποψης αυτής είναι η
δυσπιστία -για να μη πω η εχθρότητα- για κάθε είδους επιχειρηματική
πρωτοβουλία. Για κάθε επένδυση. Για κάθε μεγάλο έργο...
Οι
επιχειρηματίες -όπως μας έμαθε ο πρωθυπουργός- δεν πρέπει να έχουν
αυτοσκοπό το κέρδος. Το κέρδος είναι ημιπαράνομο. Κρύβει συμφέροντα,
σκοτεινά, άνομα... Για τον σύμβουλο Καρανίκα, καταστρέφει και
συνειδήσεις. Οι καλές επενδύσεις είναι μόνο οι δημόσιες επενδύσεις.
Γι' αυτο και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα
της Ευρώπης, η ιδέα ότι ένα παλιό αεροδρόμιο είναι αρχαιολογικός χώρος
θα προκαλούσε απλά γέλια. Στην Ελλάδα, όχι. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα η
ιδέα ότι κάτω από τους διαδρόμους προσγείωσης κρύβονται θησαυροί και
δάση, θα προκαλούσε γέλια. Όχι στην Ελλάδα... Και αυτό δεν αλλάζει με
τις εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου